|

De top 10 van de beste boeken over de politie 2024

Zelf vind ik het wel interessant om achter de schermen te kijken en dat geldt ook voor de politie. Wij zien nu alles van één kant en hebben daar een menig over, het is ook goed om het eens van de andere kant te bekijken. De boeken op deze pagina laten je ook de andere kant zien van de politie.

Om je een goed beeld te kunnen geven van de boeken, heb ik naast een boekomschrijving ook een link van Bol.com geplaatst. De link geeft veel extra informatie over het boek, denk hierbij aan de waarderingen en de recensies van de lezers. Via de link kun je het boek over de politie eenvoudig en snel bestellen.

BoekenBoeken

Mijn jaren bij de politie

In Mijn jaren bij de politie vertelt Ellie Lust, Nederlands populairste ex-politievrouw, openhartig en eerlijk over de ruim dertig jaar dat ze bij de politie in Amsterdam werkte. In die jaren deed Ellie Lust ervaring op met bijna alle facetten van het politievak. Als motoragent reed ze rondjes over de Amsterdamse ring, als wijkagent zag ze van dichtbij de ellende in Amsterdam-West, als oprichter van Roze in Blauw verzette ze zich tegen het antihomogeweld en als woordvoerder van de politie was ze betrokken bij de meest spraakmakende zaken van Nederland.

Mijn jaren bij de politie gaat niet alleen over al die gebeurtenissen en hoe zij en haar collega’s daarmee omgingen, maar ook over haar ontwikkeling als mens en als agent door de jaren heen. Ellie Lust vertelt haar verhalen zoals we van haar gewend zijn: duidelijk, no-nonsense en met humor. Als het over de Nederlandse politie gaat hebben de meeste mensen hun mening al klaar, maar in dit boek horen we de verhalen van binnenuit, gaan gesloten deuren open en zijn politieagenten niet alleen uniformen, maar vooral mensen.


Politie Waakzaam & Dienstbaar

Politiewerk is mensenwerk. Dat vergeten burgers nog wel eens, zeker als ze een bekeuring krijgen. Als men zich afreageert op de diender in kwestie, realiseert men zich niet dat deze net een aanrijding met dodelijk letsel achter de rug kan hebben. Of menselijke resten van de treinrails heeft opgeraapt. Of op een toilet een dood kind heeft gevonden. Want de politie is overal meteen bij: dood, ongevallen, ruzies, geweld, schietpartijen, rampen zoals in de Bijlmer en Enschede.

Politiewerk heeft te maken met de donkere kant van de maatschappij. Gehuchten op het platteland blijken broeinesten van drankmisbruik, incest en andere vormen van huiselijk geweld. De grote stad kent vele spelonken waar het gewone publiek niet komt. Politiemensen komen daar wel. Zij hebben het onmiddellijk door als er iets afwijkend gebeurt in het straatbeeld. Dat vereist een constante waakzaamheid, 24 uur per dag.

Ruim een jaar reisden auteur Hans van den Brink en fotografen Angelica Molter en Antien Aletrino kriskras door politieland om te luisteren en vast te leggen. Over gruwelijke voorvallen en hilarische kwesties, over hoe zaken aankomen en wel of niet een leven blijvend beïnvloeden, over bureaucratie en vindingrijkheid.

Kortom, over het wel en wee van de mensen van de Nederlandse politie


Blauwdruk – Kroniek van de Nationale Politie

Voor het eerst in Nederland kwam er één landelijke politieorganisatie, een enorm bestuurskundig waagstuk. ‘Blauwdruk’ is het fascinerende verhaal over de woelige eerste jaren van de Nationale Politie.

Na jarenlange politieke discussie kwam het er dan toch van: één landelijke politieorganisatie, voor het eerst in de geschiedenis van Nederland. Toenmalig minister van Veiligheid en Justitie Ivo Opstelten joeg de nieuwe politiewet uiteindelijk binnen anderhalf jaar door het parlement. In krap tien maanden tijd waren de plannen geschreven voor wat de grootste organisatie van Nederland zou worden. 1 januari 2013 was ‘Dag 1’. Het was een enorm waagstuk. Wat gebeurt er als de spelregels van de besturing van zoiets belangrijks als de politie worden herschreven? Als het werk gewoon doorgaat en tegelijkertijd meer dan 65.000 medewerkers een plek in een heel nieuwe organisatie moeten krijgen? Theo Postma en Wim Bentvelzen bestudeerden tienduizenden openbare en vertrouwelijke documenten en spraken vrijwel alle hoofdrolspelers. Zij schreven een fascinerend en onthullend verhaal over de woelige eerste jaren van de Nationale Politie. Een verhaal over een minister die burgemeester van heel Nederland wilde worden, kwartiermakers die alle problemen van de politie wilden oplossen, en machtige vakbondsbazen die hun grip op de politie niet wilden kwijtraken.


Het kan ook nooit normaal

De bekendste politieagent van Nederland geeft een unieke kijk achter de schermen.

Een zakkenroller aanhouden, een lichaam zoeken in een donkere woning, een slechtnieuwsgesprek voeren, iemand die suïcidaal is proberen te helpen, een reanimatie uitvoeren of een uit de hand gelopen ruzie sussen: Lieke doet het allemaal, en soms zelfs allemaal op dezelfde dag.

Lieke Hester is hoofdagent bij politiebureau Burgwallen in Amsterdam. Ze blogt en vlogt als Liekeschrijft, haalt graag ijskoffie in Amsterdam-Noord en is gek op de reuring van de Wallen. In Het kan ook nooit normaal doet ze een boekje open over haar leven als agent. Haar inspirerende, beangstigende, spannende, grappige en altijd bijzondere verhalen zijn een ode aan haar werk, haar dappere collega’s en alle hulpverleners.

‘Liekes verhalen laten je lachen, sidderen en huilen. Ze geeft een prachtig inkijkje in de mens achter het uniform. En los van een fijne schrijver, is ze ook nog eens een tof mens.’ Mayra Louise, auteur van Op je lijf geschreven

‘Verhalen als een knal voor je kanis. Lieke is Mokum op z’n best.’ Kluun

‘Je angst en je onzekerheid overwinnen om je dromen waar te maken: Lieke deed het als politieagent en nu ook als auteur. In haar verhalen komt haar kern naar boven: een betrokken, lief mens met oog voor haar omgeving. Daarmee raakt ze de lezer en leert ze ons een waardevolle les.’ Wendy van Dijk

‘Opvallend onverschrokken en goedgemutst. Van de eerste tot de laatste pagina een bundeling toffe politiepraat uit het gezellige, criminele centrum van Mokum.’ NRC

‘Boeiende, aangrijpende, spannende verhalen die Lieke zó beeldend en soms tot in detail beschrijft dat je bijna voelt wat zij op straat meemaakte.’ Cees van der Boom

‘Wat het boek bijzonder maakt, is de mate van detail in de beschrijving en vooral van de eigen beleving en emotie. Lieke houdt van de chaos en drukte in de binnenstad en dat beschrijft ze dan ook in geuren en kleuren. Ze laat zien dat politiewerk mensenwerk is.’ Tijdschrift voor de Politie

‘Het kan ook nooit normaal toont de menselijkheid van het politievak. Het komt binnen!’ Veroniques Boekenhoekje


Als de sirenes blijven loeien

In Nederland zijn zo’n 60.000 politieagenten werkzaam ‘op straat’, die helpen onze maatschappij draaiende te houden. Agenten waken over onze veiligheid, handhaven de wet, bieden de helpende hand waar mogelijk. Maar zij maken daarbij regelmatig buitengewone situaties en buitenproportioneel gedrag mee. Hun training en ervaring bieden hiervoor handvatten, maar die zijn niet altijd toereikend.

Veel agenten – hoeveel is onbekend – worden in hun leven geconfronteerd met PTSS, een posttraumatische stressstoornis. In “Als de sirenes blijven loeien” vertelt een aantal agenten het verhaal dat bij hen tot de diagnose PTSS leidde. Samensteller Angelique Starreveld pleit voor meer aandacht, begrip en tijdige hulp voor agenten met PTSS.

‘Lees dit boek, een zeer belangrijk boek, juist omdat het gaat over mensen die, om de samenleving te dienen, in gebeurtenissen en omstandigheden terechtkomen die ingrijpend zijn en een zeer grote impact voor de mens agent kunnen hebben. Ik beveel het aan omdat ik zelf weet en gevoeld heb hoe mooi het werk van de agent is, maar ook hoe ingrijpend dat werk kan zijn.’ – Klaas Wilting, voormalig woordvoerder Amsterdamse politie


Een loopbaan bij de politie Amsterdam

Wat kun je verwachten als je gaat solliciteren bij de politie? Politie is een mooi beroep. Je gaat met mensen om en elke keer is de situatie weer anders. Je zult nooit hetzelfde meemaken. G.H. Kraaier heeft bij de politie in Amsterdam gewerkt van 1974 tot 2018 en hij beschrijft in dit boek zijn loopbaan. Tijdens zijn werk maakt hij van alles mee, van thuishulp tot aan het uitschrijven van verkeersboetes. Als je aangenomen wordt bij de politie, dan heb je een afwisselende baan. Durf jij het aan?


Onder spanning

Verkeersongelukken met dodelijke slachtoffers, zelfmoorden, reanimaties, schietpartijen, kindermisbruik of overvallen. Slechts een paar voorbeelden van gebeurtenissen waar politiemensen een stap naar voren moeten doen, terwijl anderen liever wegkijken. Natuurlijk. Het grootste deel van het werk van de politie bestaat uit het gewoon uitschrijven van bekeuringen, het opnemen van aangiftes op het bureau, of het optreden bij burenruzies. Maar er is ook een categorie politiewerk waar ‘burgers’ niet zoveel weet van hebben.

De politie krijgt vaak harde kritiek. Ze maakt fouten in onderzoeken, geeft veel te veel geld uit aan ICT en heeft het soms te druk voor aangiftes. Maar dat neemt niet weg dat er tienduizenden politiemensen zijn die in de schaduw van die vaak negatieve publiciteit hun werk proberen te doen.

Journalist Joost van der Wegen sprak met (oud-)politieagenten, wetenschappers, politiechefs en andere ervaringsdeskundigen over het werken bij de politie. Aan de hand van cijfermatig onderzoek, diepgravende interviews en tientallen verhalen uit de politiepraktijk, beschrijft hij hoe doorgaans gedreven en capabele agenten en rechercheurs een zware strijd voeren aan de zelfkant van de maatschappij.

Van der Wegen laat onder andere zien dat politieagenten in hun loopbaan vaak met meer geweld en agressie te maken krijgen, dan militairen tijdens hun uitzending naar een brandhaard ergens in de wereld. Geen wonder dat sommige agenten moeite hebben om overeind te blijven en gebukt gaan onder grote spanningen. Want politiewerk is vaak loodzwaar.


Naar één nationale politie

Politiek en politie worstelen al meer dan 200 jaar met de vormgeving van het politiebestel. De roep om één nationale politie klinkt bij tijd en wijle luid en loopt parallel aan de maatschappelijke en bestuurlijke ontwikkelingen die Nederland heeft doorgemaakt.

Dit boek Naar één nationale politie beschrijft het historisch proces van een lokaal gewortelde organisatie naar één landelijk korps. Het verleden komt aan bod, het heden, maar ook de toekomst. In Naar één nationale politie wordt veel aandacht besteed aan het hoe en waarom van de grootste reorganisatie die de Nederlandse overheid ooit heeft meegemaakt, bekeken door de ogen van alle betrokkenen, niet in de laatste plaats door die van de politiemannen en -vrouwen zelf. Het boek bevat interviews en illustraties uit alle geledingen. Van minister tot korpschef, van wijkagent tot procureur-generaal.

Over de auteur Louis Cornelisse is journalist en publicist. Eerder schreef hij het boek Over Opsporing gesproken en Uit oogpunt van eenheid over de geschiedenis van overheidscommunicatie. Louis Cornelisse was meer dan 25 jaar redacteur bij Dagblad Trouw.


De geschiedenis van de politie in Nederlands-Indie

De geschiedenis van de politie in Nederlands-Indië Uit zorg en angst Uit zorg en angst beschrijft de geschiedenis van de koloniale politie in Nederlands-Indië tussen 1897 en 1942. Enkele kwesties staan daarbij centraal, zoals de betekenis van de politie voor de koloniale staat en de rol van het geweld dat zij gebruikte. Met als belangrijkste vraag: wat was er koloniaal aan koloniale politie?

De moderne koloniale politie in Nederlands-Indië was het product van angst en zorg. De angst van de Europeanen voor de inheemse wereld in beweging; de zorg voor het zedelijk welzijn van de plaatselijke bevolking. De politie was niet alleen bedoeld voor controle en repressie, maar ook voor een koloniaal beschavingsoffensief. In de besluitvorming over het politieapparaat hadden Indonesiërs intussen geen deel. In de uitvoering wel: aan het begin van de jaren dertig werd de koloniale politie voor 93 procent bemand door inheems personeel.


Belevenissen van een agent

In zijn boek “Belevenissen van een agent” vertelt de 45 jarige Jacco Bezuijen, waargebeurde verhalen uit zijn 18 jarige carrière als politieagent. Als Twittercop voor de politie Rotterdam, deelt Jacco zijn belevenissen met zijn volgers. Na éénmaal een lang verhaal te hebben geschreven, in plaats van een tweet van 140 tekens, bleek dit bij zijn volgers goed aan te slaan. Aan de vraag om meer verhalen te plaatsen werd door Jacco gehoor gegeven en resulteerde in een verzameling van een dertigtal belevenissen.

In de verhalen deelt Jacco zijn gevoelens bij de, soms hevigtige, meldingen. Wat gaat er door een agent heen als een persoon bij een ongeval is omgekomen of wat gaat er door een agent heen als hij zelf denkt dood te gaan. Maar ook de humor in het politiewerk komt in het boek aan bod. Dat het lachen zo af en toe als een boer met kiespijn is, bewijst een jongen op een bromfiets wel.


BoekenBoeken

Vergelijkbare berichten