De beste boeken van Dimitri Verhulst 2025
Dimitri Verhulst is een Belgische auteur, dichter en columnist, geboren op 2 oktober 1972 in Aalst, België. Hij schrijft in het Nederlands. Verhulst heeft verschillende romans, verhalenbundels, en dichtbundels op zijn naam staan. Een van zijn bekendste werken is “De helaasheid der dingen,” een semi-autobiografische roman die ook verfilmd is. In zijn werk behandelt Verhulst vaak thema’s als de menselijke conditie, het leven in Vlaanderen, en de zoektocht naar geluk te midden van vaak tragikomische situaties.
Zijn schrijfstijl wordt vaak gekenmerkt door een mix van humor, ironie en een scherp observatievermogen. Verhulst heeft verschillende literaire prijzen ontvangen voor zijn werk en wordt beschouwd als een van de belangrijke hedendaagse Vlaamse schrijvers.
Op deze pagina vind je de 7 beste boeken van Dimitri Verhulst, om je een goed beeld te geven van de boeken heb ik naast een boekomschrijving ook een link van Bol.com geplaatst. De link geeft veel extra informatie over het boek. Via de link kun je het boek eenvoudig en snel bestellen.

De helaasheid der dingen


Bekroond en verfilmd blijft ‘De helaasheid der dingen’ van Dimitri Verhulst al jaren overeind als het Vlaamse antwoord op Salingers ‘The catcher in the rye’. Een perfecte coming-of-age-roman.
In ‘De helaasheid der dingen’ van Dimitri Verhulst keert de schrijver terug naar zijn geboortegrond in Reetveerdegem. Het boek is zowel een gevoelige ode aan als een hilarische afrekening met het dorp van een jeugd. We maken kennis met zijn vader, Pierre, die zijn paar uur oude zoontje in een postzak op zijn fiets langs alle kroegen van het dorp rijdt om hem aan zijn vrienden te tonen; zijn grootmoeder, wier nachtrust al te vaak verstoord wordt door de politie als die weer eens een van haar dronken zonen thuis komt afleveren; en niet te vergeten de werkloze nonkels Potrel, Herman en Zwaren, voor wie een wereldkampioenschap zuipen het hoogst haalbare is en die leven volgens het adagium ‘God schiep de dag en wij slepen ons erdoorheen’.
Hebben en zijn


Welkom in de kliniek waar de doden afkicken van het leven. Dimitri Verhulst werpt op magistrale wijze licht op de eindigheid, het leven en de dood.
‘Hebben en Zijn’ van Dimitri Verhulst begint met de dood van Malodot. Na een fataal auto-ongeluk bevindt hij zich tot zijn verbazing in een kliniek waar hij eerst moet zien af te kicken van het leven alvorens hij volkomen dood kan zijn. Mislukt hij hierin, dan moet hij zijn hele bestaan opnieuw ondergaan, van begin tot eind, op exact dezelfde manier.
Met een bont gezelschap van lotgenoten heeft hij groepstherapieën en hij voert individuele gesprekken met een raadselachtige Counselor die hem ertoe probeert te bewegen die vuile verslaving aan het leven af te zweren. In ‘Hebben en Zijn’ werpt Dimitri Verhulst in geestige en fraaie bewoordingen licht op onze eindigheid; het is een roman die met geen andere te vergelijken valt, ook niet binnen het oeuvre van de schrijver zelf.
De pruimenpluk


Moe van de mens, kampioen van de solitude, woont Mattis afgelegen aan een meer, waar hij zijn potentie naar beneden drinkt. Een donker denker met een tanend geloof in zowat alles, dus zeker ook in de liefde. Soms, echter, twijfelt hij aan zijn kwaliteiten als eenzaat en misantroop, en overweegt hij een leven in een stad vol heerlijke drukte om niets. Maar wanneer een weduwe opeens vergeten gevoelens weer in hem aanwakkert, verlegt hij zijn ambities.
Dimitri Verhulsts oeuvre leest als een hommage aan de falende mens, die keer op keer met nietsontziende precisie en onvervalste empathie wordt opgevoerd in zijn arena. De helaasheid der dingen werd een klassieker, voor Godverdomse dagen op een godverdomse bol ontving Verhulst de Libris Literatuur Prijs, en ook de talrijke vertalingen en verfilmingen van zijn werk gooiden hoge ogen.
In zijn nieuwe roman De pruimenpluk bewijst Verhulst zich wederom als fijnschrijver en chroniqueur van de menselijke eenzaamheid. De pers over eerder werk van Verhulst: ‘Een stilistisch miniatuurtje van grote emoties.’ – De Standaard ’Niet vaak spreekt er uit een vrolijk boek zoveel tragiek.’ – de Volkskrant ‘Verhulsts proza betovert keer op keer.’ – Financial Times
Mevrouw Verona daalt de heuvel af


Op een winterdag daalt Mevrouw Verona de heuvel van Oucwègne af, wetende dat de terugtocht niet meer mogelijk is. In het dal gaat ze bij de rivier zitten, in afwachting van haar laatste moment.
Op een gure winterdag daalt Mevrouw Verona de heuvel van Oucwègne af, in de wetenschap dat de terugtocht voor haar fysiek niet meer haalbaar is. In het dal gaat ze bij de rivier zitten, in afwachting van haar laatste moment, aan haar voeten een trouwe hond.
In weerwil van de woorden


Iedereen met een fobie voor de brievenbus, iedereen die zijn enveloppen dagenlang ongeopend op tafel laat liggen tot hij moedig genoeg is om ze open te maken, zal zich herkennen in Pol Verholst. Hoewel hij de zoon is van een postbode, en een groot liefhebber van de woorden, is zijn angst voor de post zo groot dat hij willens nillens zijn naam schonk aan een ziekte waar zovelen aan lijden. De angst voor post. Oftewel: de Ziekte van Verholst. Een ziekte die het hele leven kan ruïneren, en waarbij vergeleken de angst voor spinnen of iets als hoogtevrees werkelijk niets meer voorstelt.
Spoo Pee Doo


Europa staat in brand, maar onverschillig bestellen we nog een glas. Verdedigen we onze vrijheden, of verdedigen we onze leegte? Terreur is niet blind, sterker nog, hij heeft het gemunt op onze westerse verworvenheden. Europa beeft en siddert, voelt zich door een reveille van godsdienstfanatisme plotsklaps teruggeworpen naar een era die het definitief verlaten dacht te hebben. Dimitri Verhulst schreef er een roman over: ‘Spoo Pee Doo’. Hebben we onze monsters zelf gevoed? De urgentie aan antwoorden en oplossingen kan niet worden ingelost. Maar, in alle machteloosheid misschien, we kunnen de aanslagen van gruwel beantwoorden met aanslagen van schoonheid, aanslagen van literatuur. De inkt moet vloeien, omdat ook hem de droogte dreigt te worden opgelegd. Over de botsing tussen godsdienstfanatisme en vrijheden, van wat dan ook.
Godverdomse dagen op een godverdomse bol


Dimitri Verhulst presenteert de geschiedenis van de mensheid in een oerknal van taal. Gegoten in een verhaal met een hoofdpersonage waarin u zich zo nu en dan herkennen zal en móét. Prettig is anders.
Dimitri Verhulst presenteert u in Godverdomse dagen op een godverdomse bol de geschiedenis van de mensheid in minder dan tweehonderd pagina’s, in een oerknal van taal. Vanaf het moment dat we uit het water kwamen gekropen en op twee benen gingen lopen tot en met de jaren dat we elkaar naar de andere wereld zijn gaan bombarderen. Een verhaal met een hoofdpersonage waarin u zich ongetwijfeld zo nu en dan herkennen zal, herkennen moet.


