De top 7 van de beste boeken van Jeroen Brouwers 2024

Jeroen Brouwers, een bekende Nederlandse schrijver. Hij werd geboren op 30 april 1940 in Jakarta, dat toen deel uitmaakte van Nederlands-Indië. Brouwers’ jeugd werd gekenmerkt door de onrust van de Tweede Wereldoorlog en de daaropvolgende Indonesische Onafhankelijkheidsoorlog. Op 17-jarige leeftijd verhuisde hij naar Nederland om zijn opleiding voort te zetten. Deze vormende ervaringen in zijn vroege jaren zouden later zijn schrijven beïnvloeden, aangezien Brouwers vaak inspiratie putte uit zijn eigen leven en echte gebeurtenissen in zijn werken verwerkte.

Brouwers had een uitgebreide literaire carrière van meer dan 60 jaar, waarin hij ongeveer 70 titels publiceerde. Hij stond bekend om zijn kenmerkende thema’s en stijl in zijn werken. Liefde, literatuur en dood waren terugkerende thema’s in zijn schrijven, terwijl hij de complexiteit van menselijke relaties, de kracht van literatuur en de onvermijdelijkheid van sterfelijkheid onderzocht.

Uit het werk van Jeroen Brouwers was het ook niet eenvoudig om een top 7 samen te stellen van zijn mooiste, meeste bijzondere en beste boeken. Ondanks de moeilijk door het grote aanbod van goede en mooie boeken is er een prachtige top 7 ontstaan. Om je een goed beeld te geven van de boeken heb ik naast een boekomschrijving ook een link van Bol.com geplaatst. De link geeft veel extra informatie over het boek en via de link kun je het boek eenvoudig bestellen.

Het hout

Brouwers creëert een suspense met Hitchcockallures…Vingernagels verwoestende spanning…Danken wij de Heer voor dit heidense meesterwerk.

Het hout van Jeroen Brouwers geeft een indringend beeld van de misdaden en de hypocrisie in de roomse kerk, die heden nog de verontwaardiging en frustratie oproepen van wie er het slachtoffer van zijn geweest. In een door kloosterlingen geleid jongenspensionaat vindt in de jaren vijftig van de vorige eeuw seksueel misbruik, sadisme en vernedering plaats. Broeder Bonaventura is er getuige van en zwijgt zoals iedereen. Maakt dit hem medeplichtig?

Bezonken rood

Bij de dood van zijn moeder herinnert bekroond auteur Jeroen Brouwers zich de gebeurtenissen in het Jappenkamp in Batavia die tot een verwijdering tussen hen geleid hebben.

In de roman ‘Bezonken rood’ verwerkt Jeroen Brouwers zijn kleuterjaren die hij samen met zijn moeder doorbracht in het Japanse interneringskamp Tjideng op Java. ‘Vrij Nederland’ schreef bijna veertig jaar geleden: ‘Dit is wat Brouwers in ‘Bezonken rood’ is gelukt: schrijven over het vergankelijke op een onvergankelijke manier.’ En met dat ‘onvergankelijk’ is niets te veel gezegd: het boek werd door de critici vrijwel unaniem lovend besproken, er verschenen vertalingen in Frankrijk, Duitsland, Engeland, de Verenigde Staten, Zwitserland, Noorwegen, Zweden, Polen, Portugal, Turkije, Servië en Japan. ‘Bezonken rood’ is een magnifiek boek, een van de mooiste moeder-zoonromans uit de Nederlandse literatuur.

De zondvloed

Binnen het imposante oeuvre van Jeroen Brouwers geldt ‘De zondvloed’ volgens critici als zijn belangrijkste roman. ‘De zondvloed’ vertelt het verhaal van een jongen die opgroeit in Indië, zijn verblijf in een Japans gevangenkamp, het eerste contact met meisjes, zijn kostschooljaren in Nederland en uiteindelijk zijn eerste huwelijk. Maar de roman is vooral een overweldigend epos over de invloeden die het leven richting geven en waardoor een persoonlijkheid wordt gevormd. Jeroen Brouwers wordt door lezers, critici en collega-schrijvers beschouwd als de grootste nog levende schrijver van het Nederlandse taalgebied.

Alles echt gebeurd

De autobiografie van Jeroen Brouwers opgebouwd uit de autobiografische verhalen uit zijn veelomvattende en veelgeprezen oeuvre.

In ‘Alles echt gebeurd’ van Jeroen Brouwers is daadwerkelijk alles echt gebeurd. Enig Reviaans excuus is er niet bij nodig. Alles is echt wat goed geschreven is, zodat echt gebeurd even echt ook kan zijn verzonnen. Autobiografie: zicht op zichzelf in een gebarsten spiegel, hier geflatteerd, daar geretoucheerd, hier zelfverkleinend, daar -vergrotend, geestig en vrolijk of diep serieus: ieder leven is een mythe. Jeroen Brouwers heeft steeds beweerd dat hij geen autobiografische schrijver is. Niettemin bevat zijn brede, veelzijdige oeuvre tal van passages die, waar of niet waar of allebei, gebeurtenissen uit zijn eigen leven oproepen. Deze bundel biedt een gevarieerd palet van dergelijke teksten, afkomstig uit werk van Brouwers dat niet meer courant in omloop is.

Datumloze dagen

De op onnavolgbare wijze beschreven teloorgang van een liefdesrelatie als gevolg van een eenzijdige kinderwens. Een troebele vader-zoonrelatie in het teken van leven, liefde, schaamte, dood.

‘Datumloze dagen’ van Jeroen Brouwers is een roman over een troebele vader-zoonrelatie in het teken van leven, liefde, schaamte, dood. Het leven is een opeenvolging van willekeurige anekdoten. De naamloze verteller in deze roman herinnert zich de paar ontmoetingen met zijn buiten zicht geraakte zoon, die hij nu en dan, sporadisch, toevallig, tegen het lijf loopt. Vader en zoon zijn van elkaar vervreemd, de ontmoetingen leiden niet tot toenadering, laat staan beter begrip. De confrontaties vinden plaats op willekeurige ‘dagen zonder data’. Totdat de zoon zijn verwekker vraagt iets voor hem te doen, dat beider leven… De dood bestaat niet. Wat bestaat is: het leven, al is dat minder dan een nevelspatje in de oceanen van de tijd.

Geheime kamers

Geheime kamers is Jeroen Brouwers’ grote roman over geheime liefdes, huwelijksbedrog en -bederf, hypocrisie en verraad gevolgd door vergelding. In filmische scènes ontrolt zich een merkwaardig drama, aan het slot waarvan alle betrokkenen zich kunnen afvragen: wat waren nu eigenlijk precies de gebeurtenissen die hiertoe geleid hebben? Is er in werkelijkheid eigenlijk wel ‘iets’ gebeurd

Cliënt E. Busken

Een dag uit het leven in een psychiatrische instelling, door Jeroen Brouwers verteld vanuit cliënt E. Busken, volgens het DWDD-boekenpanel ‘een grumpy old man on speed’

In ‘Cliënt E. Busken’ van Jeroen Brouwers zit de hoofdpersoon vastgegord in zijn rolstoel op de gesloten afdeling van een instelling waar hij tegen zijn zin verblijft en denkt, piekert, maalt en bedoelt. Hij zegt niets en misschien is er iets mis met zijn gehoor, maar van wat om hem heen gebeurt blijft hij een scherp waarnemer en inwendig voorziet hij zijn medebewoners en het personeel van snerpend commentaar. Ongericht wentelen zijn gedachten door elkaar en bewegen zich van verontwaardiging en machteloos verzet tegen zijn situatie via troebele herinneringen naar megalomanie. ‘Cliënt E. Busken’ beschrijft een dag van zijn verblijf in de psychiatrische instelling. Navrant en hilarisch openbaart zich een warrig geestesuniversum.