De boeken van Özcan Akyol + korte biografie 2025
Özcan Akyol is een bezig bijtje, hij is zowel schrijver, columnist en televisiepresentator. Je kunt Özcan het beste omschrijven als een nieuwe wind in het medialandschap en een uitstekende columnist en schrijver.
Op deze pagina lees je een korte biografie met onderwerpen, zoals zijn moeilijke jeugd, zijn carrière als televisie maker, columnist en schrijver. Ook komt je alles over zijn boeken en verhalen te weten. De boeken van Özcan worden uitgebreid beschreven.
De korte biografie van Özcan Akyol
Özcan Akyol geboren in Deventer op 7 april 1984. Akyol vertelde in diverse interviews dat hij en moeilijk jeugd heeft gehad, zijn vader zou een alcoholverslaving hebben gehad en zijn zoon hebben verwaarloosd en mishandeld. Na zijn mavo ging hij Nederlands en Journalistiek studeren. Hij rondde de studie Journalistiek af. Naast het schrijven van boeken begon Özcan ook met werk als columnist.
In 2011 debuteerde hij op papier met een kort verhaal in het boek Zero Impact in de bundel WTF? Volwassen worden na 11 september. In dit boek schreven 21 auteurs over de invloed van de aanslagen van 11 september 2001 op hun eigen leven.
2012 was het jaar van zijn debuutroman Eus. Deze werd uitgegeven door Prometheus. Het boek gaat over een Turks-Nederlandse jongen uit een gastarbeidersgezin. Die probeert lost te komen van zijn achtergrond. Het boek werd als een gedeeltelijk autobiografische schelmenroman gepresenteerd. Özcans boek Eus verscheen veel in de Nederlandse media. In een week tijd werden er 10.000 exemplaren verkocht. Een maand na zijn debuut werden de filmrechten gekocht door Eyeworks.
Na het verschijnen van zijn debuutroman wordt hij ook opiniemarker en verschijnt hij regelmatig op de televisie om zijn mening te geven. Zo was hij regelmatig te zien in Pauw en De Wereld Draait Door. Ook schreef hij regelmatig voor het Algemeen Dagblad en zeven regionale dagbladen, VARAgids, Nieuwe Revu, Hard gras, Viva Mama en Helden.
In 2014 bracht Özcan 2 boeken uit: In het voorjaar een boek samen met twitteraar Dublanqebogarde de bundel Hé scheids, jij hebt thuis zeker niks te vertellen? Dit is een boek over absurde omgangsnormen op en rond het voetbalveld.
Het kinderboek: Wij vieren geen feest verscheen in het najaar. Het verhaal gaat over een jongetje dat op kerstavond op zoek gaat naar hulp voor zijn zieke broer. Hij stuit op veel weerstand en leert een harde les. Het boek verscheen in een kleine oplage.
In 2016 kwam Özcan met zijn twee roman Turis. Hoewel dit boek werd gepresenteerd als literaire fictie heeft het veel gelijkenissen met zijn eigen leven.
Vanaf 2017 ging Özcan Akyol ook televisie programma’s maken het begon met de televisiedocumentaire serie “De neven van Eus”. Eind December van dit jaar maakte hij voor het eerst het radioprogramma “Onze man in Deventer” voor programma voor BNNVARA. Hierna volgende er meer programma’s zoals: Sterren op het doek, De Geknipte Gast, Vrijdenkers en het Home of Eus.
In 2018 kwam bloemlezing van de dichter Lévi Weemoedt uit genaamd “Pessimisme kun je leren” Özcan Akyol koos hier voor de versjes uit. Op 30 januari 2019 won Özcan de Nachtwacht Award 2019 met zijn nachtprogramma Onze man in Deventer.
Dit was niet zijn eerste en enigste prijs Özcan won al eerder prijzen waaronder de prijs voor het Beste Overijsselse Boek en werd de Eervolle vermelding van de Zilveren Nipkowschijft hem toegekend.
In 2020 schreef Özcan het Boekenweekessay “Generaal zonder Leger”.
Hoewel Özcan een liberaal islamitisch gezin opgroeide is hij atheïst geworden. Hij is zelf kritisch over de islam en Turkse nationalisme. Özcan Akyol woont in Deventer samen met Anna van den Breemer en hun 2 kinderen. Anna van den Breemer is Volkskrant journaliste. (Bron: Wikipedia)
De boeken van Özcan Akyol
Nu je in het kort veel te weten bent gekomen over Özcan is het tijd om zijn boeken is te gaan beschreven. Eerste begin ik met zijn boeken in volgorde van verschijnen. Onder de boekvolgorde worden de boeken uitgebreid beschreven.
- Eus (2012) – Roman
- Hé scheids, jij hebt thuis zeker niks te vertellen? (2014) samen met @DuBlanqeBogarde – Verhalenbundel
- Wij vieren geen feest (2014)- Kinderboek
- Turis (Toerist) (2016), roman
- Pessimisme kun je leren (2018), bloemlezing van het werk van dichter Lévi Weemoedt – De mooiste versjes uitgekozen door Özcan Akyol
- Generaal zonder leger (2020) – CPNB, Boekenweekessay
Eus
Dé literaire sensatie!
Dit is geen roman over multiculturalisme, geen successtory van een arme sloeber die zich opwerkt tot invloedrijke ondernemer, of het sentimentele relaas van een crimineel die weer op het rechte pad komt. Dit is het verhaal van Eus.
Özcan Akyol (1984) studeerde journalistiek en Nederlands. Hij ontwikkelde zich van straatschoffie tot een ware literaire belofte en werd een van de spraakmakendste auteurs van het afgelopen jaar.
Hé scheids, jij hebt thuis zeker niks te vertellen?
Als het over voetbal gaat, veranderen veel beschaafde mensen plotseling in potentiële tbsers. Tijdens amateurwedstrijden wordt een hoop onzin uitgekraamd, maar even vaak floept er iets vindingrijks uit: een geestige taalvondst of een snedige opmerking als gevolg van ongecontroleerde emoties of pure vijandigheid.
In deze bundel staat een selectie van platgetrapte grappen, absurde dialogen en volstrekt onlogische taaltwisten op en rond het voetbalveld, waarvan Özcan Akyol en @DuBlanqeBogarde zelf getuige waren.
Hé scheids, jij hebt thuis zeker niks te vertellen? is een grappige, soms ontroerende en bij vlagen verontrustende bloemlezing, die bij iedere voetballiefhebber de nodige herkenning oproept en een buitenstaander inkijk biedt in de wondere wereld van de voetballerij.
Wij vieren geen feest
Het is kerstavond en de broer van Ibrahim ligt ziek op de bank. Mama heeft weinig geld en durft daarom de dokter niet te bellen. Ibrahim is wel wat gewend: hij wordt gepest op school en papa woont niet meer bij het gezin.
Maar als hij zijn broer Hasan steeds verder ziet aftakelen, kan hij het niet langer verdragen. Ibrahim trekt zijn versleten schoenen aan en rent de buurt in, op zoek naar mensen die hem en zijn gezin aan medicijnen kunnen helpen. Wie van de buren is zo aardig? Trillend van spanning drukt hij op de eerste bel…
Met Wij vieren geen feest maakt schrijver Özcan Akyol zijn debuut in de kinderliteratuur. Dit ontroerende kerstboek neemt de lezer mee naar de wereld van een kleine held wiens leven in één avond drastisch verandert.
Turis (toerist)
In een arbeiderswijk in Deventer woedt een gezinsstrijd die dagelijks wordt aangewakkerd door vader Turis, een onaangepaste dronkaard en hoerenloper, iemand zonder geweten. Hij komt jarenlang weg met zijn escapades en intimidaties die het hele gezin gegijzeld houden.
Maar dan grijpt de jongste zoon een geheim aan dat zijn moeder al een decennium met zich meedraagt om zijn vader voorgoed uit hun levens te verdrijven. Tijdens zijn zoektocht naar de waarheid krijgt hij al snel tegenwerking uit onverwachte hoek. De zoon dient zich opnieuw te verhouden tot zijn vader, zijn moeder en vooral tot zichzelf.
Turis is een beklemmende, indringende en bij vlagen bijzonder geestige roman, die de lezer meesleurt in een onbekende wereld waarin absurdisme en ontroering elkaar moeiteloos afwisselen.
Pessimisme kun je leren
Aan het begin van deze eeuw, toen ik nog een puisterige puber was, voelde ik een grote behoefte om in de literatuur de antwoorden op mijn levensvragen te vinden. Dat lukte niet. Hoewel ik het kunstenaarsleven leidde, inclusief een getormenteerde ziel en een geveinsde zucht naar drank, net als mijn literaire helden, duwden de meeste boeken me verder in de put. Tot ik het werk van Levi Weemoedt ontdekte.
De persoonlijke ellende spat van zijn poëzie, maar hij verpakt het in de liefde voor taal en ongebreidelde zelfspot, een combinatie die ik niet voor mogelijk hield. Als hij een mislukking beschreef, bood me dat troost, en moest ik ongemakkelijk lachen om mijn eigen pathetische overdrijvingen. Nog vaker deed hij me huiveren om zijn tekstuele spitsvondigheid en het superieure spel met woorden dat hij telkens speelt. De gedichten kwamen soms wat kort en eenvoudig op me over, maar er zijn maar weinig dichters die het autonoom na kunnen doen.
Het gedicht ‘Don Juan Lul’ tors ik al ruim een decennium ingelijst met me mee naar de verschillende huizen die ik heb bewoond. Nu hangt het pontificaal in onze woonkamer. In al zijn eenvoud schetst het een beeld van iemand die ogenschijnlijk alles al heeft opgegeven. In werkelijkheid houdt de taal hem overeind. Iedereen moet Weemoedt lezen! Vandaar deze bloemlezing, die ik met veel plezier heb samengesteld.’ – Özcan Akyol
Generaal zonder leger
Waar zijn ze toch gebleven, de rebellen en dwarsdenkers onder de schrijvers? Dat wil schrijver en columnist Özcan Akyol weten. Ooit raakte hij betoverd door de literatuur dankzij schrijvers die met hun polemische stijl aandacht vestigden op hun werk én iets teweegbrachten in de maatschappij.
Maar de schrijvers met deze bloedgroep zijn uitgedund. Er is nog maar weinig literatuur die de sociale klasse en identiteit van de schrijver ontstijgt: de moderne auteur richt zich vooral op zijn eigen cocon – de gelijkgestemden. Wanneer gebeurt het nog dat het héle land staat te sidderen na een publicatie die de vinger op de zere plek van onze samenleving legt?
Het resultaat is dat de rebelse literatuur, bijna in alle vormen, steeds meer terrein verliest.
Voor mediagenieke luchtfietsers en slampampers is er ruimte ontstaan om het intellectuele discours te bepalen, of wat daarvoor door moet gaan.
In Generaal zonder leger onderzoekt Özcan Akyol waar dit aan ligt.
Zijn schrijvers navelstaarderige conformisten geworden, bij wie het ontbreekt aan charisma en overtuigingskracht, of is het publiek minder ontvankelijk voor diepgaande teksten? Moet de literatuur simpelweg genoegen nemen met een rol in de marge?
