De top 7 van beste boeken over orgaandonaties 2024
Duik in de fascinerende wereld van orgaandonaties met onze selectie van de beste boeken die deze complexe en levensveranderende praktijk verkennen. Van emotionele persoonlijke verhalen tot diepgaande medische inzichten, deze lijst biedt een breed scala aan werken die de ethiek, de wetenschap en de menselijke ervaring achter orgaandonaties belichten.
De boeken op deze pagina over orgaandonaties worden uitgebreid beschreven, naast een boekomschrijving vind je hier ook een link van Bol.com. De link geeft veel extra informatie over het boek. Via de link kun je het boek eenvoudig en snel bestellen.
Ongestoord sterven
Met een voorwoord van Pim van Lommel
De dood die de transplantatieartsen nodig hebben om levende organen te verwijderen, noemt men hersendood. Wanneer iemand hersendood is, is de stervensfase nog niet voorbij. Een mens is tijdens deze fase nog voor 97 procent in leven ook al zal een `hersendode zonder de hulp van apparatuur hoogstwaarschijnlijk geen overlevingskans hebben. Desalniettemin, zo vraagt Renate Greinert zich in dit alarmerende en bij tijd en wijle shockerende boek af: heeft niet ieder mens het recht om ongestoord te sterven?
Zonder enige informatie over de gevolgen die orgaanuitname voor de stervende donor en zijn familie heeft, heb ik me door de transplantatieartsen laten manipuleren. In diepe shock en totaal niet in staat om zo’n belangrijke beslissing te nemen, gaf ik toestemming om de organen van mijn vijftienjarige zoon te verwijderen. De aanblik van mijn leeggehaalde kind heeft mij diep gekwetst en enorm kwaad gemaakt. Iedereen zou voor zichzelf duidelijk moeten weten of hij van mening is dat iemand met levende organen al dood is of stervende is en dus nog leeft.
Renate Greinert
Renate Greinert (1943) is moeder van een orgaandonor. Sinds 1985 heeft zij zich ingezet om meer duidelijkheid te verkrijgen over orgaandonatie en hersendood en het mensbeeld dat daarmee samenhangt. Zij had de moed om lastige feiten uit de dagelijkse praktijk van de transplantatiegeneeskunde aan de kaak te stellen. Daarbij is zij jarenlang ondersteund door kritische artsen, theologen en juristen.
Wat je over orgaandonatie zou moeten weten
Dit boek is het meest uitgebreide, informatieve boek over orgaandonatie. Voor wie zich wil registreren, zich al heeft geregistreerd, twijfelt of zijn registratie wil veranderen. Niemand kan tegen het helpen van een ernstig ziek medemens zijn.
Dat is de reden waarom in Nederland zo’n 3,5 miljoen mensen een ‘ja’ hebben laten registreren op de vraag: “Ben je bereid om na je dood je organen af te staan voor een ziek iemand die hiermee verder kan leven?” Maar deze vraag is niet helemaal correct. Hij zou moeten luiden: “Ben je bereid je organen af te staan, ook als je zeker weet dat je nog leeft, maar wel hersendood bent verklaard, omdat je lichaam (lees hersens) niet meer reageert op bepaalde prikkels? Ben je bereid om je dan zonder narcose open te laten snijden, terwijl de kans groot is dat je alles voelt en je vóór de operatie wellicht nog bij had kunnen komen?” Als de laatste vraag zou worden gesteld zouden weinig mensen zich meer laten registreren en zouden er in het medische circuit bijzonder weinig organen terechtkomen.
Duizenden mensen hebben zich op basis van de voortdurende non-informatieve campagnes met de beste bedoelingen laten registreren als orgaandonor. Hún intentie is zuiver. Toen Ger Lodewick met dit boek begon, was zijn drijfveer informatie te verstrekken die voorkomt dat nog meer mensen een besluit nemen op grond van onwaarheid en incorrecte voorlichting, waardoor ze later eventueel met een schuldgevoel door het leven gaan. Met behoud van de compassie met een ernstig ziek mens die een ander orgaan wenst, heeft Ger Lodewick in een jarenlang zoekproces de problematiek van orgaandonatie onderzocht vanuit het perspectief van de donor en diens nabestaanden.
In dit onderzoek maakt hij onder andere gebruik van informatie van medische deskundigen als specialisten, anesthesisten, cardiologen, chirurgen, etc. en van gesprekken met familieleden van donoren. De resultaten van zijn onderzoek kunnen confronterend zijn voor wie zich niet of nauwelijks in dit thema heeft verdiept en voor nabestaanden van orgaandonoren. Lodewick beseft dit heel goed en hoopt dat deze mensen dit boek niet als een beschuldiging opvatten. Met de kennis van toen is een registratie tot stand gekomen of een besluit genomen. Deze kennis was gebaseerd op het drijfzand van de onjuiste voorlichting door een aantal specialisten op het gebied van orgaantransplantatie en door de overheid die toestaat dat iemand dood verklaard wordt, die het niet is.
Dit boek, met een openhartig en indringend voorwoord van de bekende cardioloog Pim van Lommel (auteur van bestseller Eindeloos bewustzijn), is niet bedoeld als keuzeadvies, maar als informatiebron. Kies zelf met gebruikmaking van alle mogelijke informatie die je ter beschikking staat en laat je niet misleiden door goed geoliede marketingcampagnes. “Niemand mag schade worden berokkend, zelfs niet als daar voor anderen iets goeds uit zou komen.” – Edmund D. Pellegrino hoogleraar Medicijnen en Medische Ethiek “Het fundamentele probleem is dat je geen organen kunt transplanteren van een echte dode. Vandaar ook de pogingen om ‘dood’ opnieuw te definiëren met ‘hersendood’ om transplantatie maar mogelijk te maken.” – David W. Evans cardioloog
Orgaandonatie: een zaak van leven en dood
Onverwachts word je ermee geconfronteerd. Je dierbare krijgt een ongeluk en wordt eerst ‘hersendood’ en daarna ‘dood’ verklaard. Voordat dit werkelijk tot je doordringt, wordt deze dierbare persoon met grote haast door de ziekenhuisgangen naar de operatiekamer gereden. Het kan ook zijn dat je geliefde 5 minuten na een circulatiestilstand dood wordt verklaard en daarna eveneens met grote snelheid naar de operatiekamer wordt gebracht. Doel is hierbij de organen in goede conditie te houden, zodat deze kunnen worden gedoneerd.
In dit boek probeert de auteur, voor zover mogelijk, in vier werelden binnen te gaan. De eerste wereld is die van de rouwende familie. Voor hen is de hamvraag of de ‘hersendode’ wel echt dood is. Hij of zij lijkt meer te slapen. Kan hij of zij nog denken of pijn voelen en is volledige narcose niet nodig? In het geval van de circulatiestilstand lijkt de persoon wel dood, maar is 5 minuten wachten voldoende om daar zo stellig over te kunnen zijn?
Een tweede wereld is die van de verpleegkundigen en de artsen. Zij doen beroepsmatig wat zij kunnen. Echter, het grijpt de een meer aan dan de ander. Een derde wereld is die van ‘de hersendode’ die bijgekomen is en vol vuur verhaalt hoe hij of zij alles ervaren had. Er werd veel gezegd en gedaan rondom de patient. Deze had zich zo machteloos gevoeld om het ‘Ik ben er nog!’ duidelijk te maken. De vraag rijst in hoeverre er nog sprake is van bewustzijn bij de ‘dode’.
Een vierde wereld is die van de ontvanger van de organen. De auteur geeft ook hen een stem. Voortdurend leven zij in angst en spanning of het orgaan, dat zij zo nodig hebben, wel op tijd komt. Van wezenlijk belang is de vraag waar de exacte grens van leven en dood ligt. Is die er wel? De auteur gaat in op de diepere achtergronden van de transplantatiegeneeskunde. Uit welke bron is deze geneeskunde ontsprongen? Het boek eindigt met een hoofdstuk over de alternatieven voor de transplantatiegeneeskunde. Ligt het nadeel in steeds weer mogelijke afstotingsreacties en bijwerkingen van veel in te nemen medicijnen?
De vraag rijst of er een geneeskunde is zonder dit nadeel. Er zijn nog veel mensen die geen keuze gemaakt hebben voor of tegen het donorschap. In de nieuwe wetgeving betekent ‘niet kiezen’ dat je automatisch donor bent. Moge dit boek eraan bijdragen dat door de lezer een goede keuze wordt gemaakt.
Een andere kijk op orgaandonatie
Er is veel te doen om orgaandonatie, maar Ineke Koedam vraagt zich in Een andere kijk op orgaandonatie af of we het wel van alle kanten bekijken.
Ineke Koedam wil met Een andere kijk op orgaandonatie, meer dan een medische ingreep een bredere kijk op orgaandonatie stimuleren. Er is veel te doen over orgaandonatie, maar we bekijken het meestal alleen vanuit de medische of emotionele kant. Als we uitgaan van een holistisch mensbeeld, dan zou orgaandonatie weleens diep in kunnen grijpen in het stervensproces. Wat betekent orgaandonatie voor de ziel, het niet waarneembare? In Een andere kijk op orgaandonatie interviewt Ineke Koedam vertegenwoordigers uit diverse beroepsgroepen en uiteenlopende spirituele tradities die iets over die immateriële kant van het mens-zijn en sterven kunnen zeggen, waaronder Willem Glaudemans en Pim van Lommel.
Orgaandonatie en -transplantatie geestelijk bezien.
Dit actuele boek – enig in zijn soort – is bedoeld om je te helpen bij het maken van je keus wel of niet organen en weefsels af te staan ter donatie of te ontvangen. Het legt met name gééstelijke consequenties uit van doneren en ontvangen. Helaas zijn geestelijke oorzaken en consequenties niet algemeen bekend, worden deze onderbelicht of niet benoemd waardoor keus op volledige gronden niet goed mogelijk is.
Omdat keuzes aangaande deze materie grote gevolgen kunnen hebben, is het heel belangrijk en wel zo eerlijk om volledig te worden voorgelicht. Geen mens mag zich uit angst of min of meer verplicht voelen, zachte dwang van geliefden, vanzelfsprekendheid, economisch belang, propagandacampagnes, druk van overheid, of vanuit puur verstandelijk redeneren, gedwongen voelen tot een bepaalde keus hoe deze ook is. Wat iemand beslist, zal goed zijn wanneer deze keus op volstrekte liefde en volledige kennis berust. Handig is dat voordelen, nadelen, persoonlijke en algemene gevolgen van het afstaan of ontvangen van organen of weefsels op rij zijn gezet.
Aan de rand van het leven
Met deze lever ga ik het doen! Deze woordjes staan centraal in een scala aan hoopvolle gedachten die auteur Babs Willemse koestert kort na haar levertransplantatie. En mede dankz¬ij al die hoopvolle gedachten heeft ze er een belangrijk stuk leven b¬ gekregen. Maar het leven is weerbarstig. Jarenlang worstelt ze met haar hernieuwde bestaan. Zelfs zo dat ze het gevoel blijft houden te verbl¬ijven ‘aan de rand van het leven’. Een strijd die ze op aangrijpende w¬ijze in dit boek verwoordt. In het boek Aan de rand van het leven doet Babs Willemse tevens verslag van haar zoektocht naar zin- en betekenisgeving.
Het is een zoektocht die haar langs tal van slingerpaden voert. In de media wordt orgaandonatie steevast positief beschreven. Maar ze ontdekt op die slingerpaden dat er wel wat meer te zeggen valt over tal van ethische aspecten rondom orgaandonatie. Aan de rand van het leven legt ze verrassend versluierde aspecten ervan bloot. Met vaart en diepgang brengt de schr¬ijfster medische, juridische en spirituele dimensies van orgaandonatie voor het voetlicht. Over orgaandonatie en donorschap lopen de meningen nogal uiteen.
De één ziet het als een daad van naastenliefde om een orgaan te mogen schenken aan de medemens. Maar er is ook tal van mensen die vinden dat het mensel¬ijk lichaam alleen in ongeschonden vorm bestemd is voor Leven met een hoofdletter. Babs Willemse neemt ons mee naar een wereld waarin woorden als ‘bewustz¬ijn’ en ‘levensvisie’ een belangr¬ijke rol spelen in het maken van ethische keuzes. Ze hoopt daarmee dat de lezer zich een gefundeerde mening kan vormen.
Denken met je hart 2 – Orgaandonatie
Aan de discussie over orgaandonatie zitten vele kanten. Wie overweegt orgaandonor te worden doet er goed aan zich af te vragen wat vóór orgaandonatie pleit en wat er tegen is.
Aan de discussie over orgaandonatie zitten vele kanten. Hans Stolp belicht ze in zijn boek Orgaandonatie, waarom wel, waarom niet? Zo maken steeds meer ontvangers van een nieuw orgaan bijvoorbeeld duidelijk dat zij ook herinneringen en emoties van de donor meekrijgen, naast een donorhart of een donornier. En mensen die in coma liggen en orgaandonor worden, sterven op de operatietafel als de organen worden uitgenomen.
Orgaandonatie heeft dus heel wat meer ingrijpende gevolgen dan de overheid ons voorhoudt. Alles wat uitgaat boven het zichtbare en het materiële laat de overheid liggen. Als er al gesprekken of discussies worden gevoerd over orgaandonatie, dan ontbreekt de spirituele visie daarin stelselmatig. Het wordt hoog tijd ons af te vragen: wat pleit er eigenlijk vóór orgaandonatie, en wat is ertegen?